Op weg naar Cartagena

Er zijn nu bijna 3 cruisedagen achter de rug en we zijn nog steeds zeer impressed. De grootte van het schip, de oceaan om je heen, de zwarte nachten vanaf het balkonnetje, de zon en de warmte, de georganiseerde activiteiten, de shows, het eten, de bediening, we lopen de hele dag met open mond.

Woensdag weer een volle dag op zee. De klok is een uur vooruit gezet. We zijn Cuba gerond en varen nu meer naar het zuiden, richting Aruba. De lucht temperatuur is behoorlijk toegenomen in vergelijking met Miami. Ook 's nachts. De dag kabbelt rustig voorbij, gevuld met eten, drinken, rondwandelen over het schip en hier en daar een praatje. Met Amerikanen of met Canadezen, die 60 jaar geleden vanuit Holland geemigreerd zijn.
De show van de dag is een optreden van de Beatles. Kompleet in strak pak en pruik spelen 5 jongens deze onvergetelijke muziek. De amerikanen worden helemaal lyrisch. Paul praat als Paul en lijkt er ook wel op. Ringo is typisch Ringo. Alleen John is wat klein uitgevallen.
Op het menu staat o.a. "shank of Lamb". Een zeer malse lamsbout.

Donderdag moeten we vroeg op. We gaan op excursie. We doen "The best of Aruba". Het schip is iets te laat. Heel lanzaam en beheerst nadert het de kade. Mooi om naar te kijken. Dan komt er een nieuwe ervaring: het verlaten van het schip. We moeten uitklokken met onze sailpass. Als we later het schip weer ingaan moeten we weer inklommen en wordt er een foto van ons gemaakt die direkt vergeleken wordt met de foto in het systeem.
Op dek 2 verlaten we het schip. In de terminal staat een Arubaan met een bord met de naam van onze excursie. We volgen hem naar de bus. We doen een rondje Aruba en krijgen een goed beeld van het kleine eiland. Aan de zuidzijde zijn er 2 delen met hotels, lage en hoge. Dan is er aan de noordzijde een vuurtoren en aan de oostzijde niet veel. De wind blaast er continu van noord-oost naar zuid- west. We bezoeken verder nog een aloë fabriekje, een rotsformatie, waar je op kunt klimmen en een natuurlijk brug aan de kust. Mooie decors voor foto's. Erzijn hier veel linguanen, beschermd. En slangen, niet beschermd. De laatste soort is twee-slachtig, plant zich razend snel voort en vreet de eieren van parkieten en andere vogels op.
's Middags lopen we, na de lunch aan boord, Oranjestad in. Alle huizen hebben een pastel kleurtje. Er wordt voornamelijk Engels gesproken. Nederlands wordt zondermeer begrepen en beantwoord. En onderling wordt tuttifrutti-Papiamento gesproken.
Vanavond is er een show met een jonge Amerikaan, die zingt. Van pop tot opera. Hij schijnt opgetreden te hebben voor Obama en andere belangrijken der aarde. Op het podium staat enkel een vleugel. Als Chris het toneel betreed gaat het doek achter de vleugel omhoog en zit daar een 8- mans orkest. Ook de belichting tijdens het optreden is heel professioneel. Het kan niet op hier. We krijgen de indruk dat de artiesten ingevlogen worden en opstappen in de havens die aangelegd worden.
Voor het diner wordt Ossobucco geserveerd. Uitsrekend van smaak. Na het diner, dat voor ons rond 10 uur verwerkt is, wordt er in de Windjammer een "souper" geserveerd. Het decor van het souper wordt gevormd door ijssculpturen, beelden van chocola en prachtige bloemen gesneden in fruit en groente. Ook de koks staan er in hun smetteloos witte kokspakken bij. Het ziet er schitterend uit. Al dat eten om 11 uur 's avonds. Zeer verlokkend zijn de prachtige taarten en rijen opgestelde gebakjes. Het zou een vitrine in een lunchroom in Luzern kunnen zijn. We eten niet meer, helaas. Uiteraard zijn er genoeg mede-vaarders, m.n. Amerikanen die de hele dag nog niets gegeten hebben blijkbaar en hun borden weer gezellig opladen.
Wij gaan naar bed.

Wij hebben vanochtend een eenvoudig trendy ontbijtje genuttigd, grapefuit en een yoghurtje en een glaasje orange juice. We nemen een koffie mee en gaan op zoek naar een ligbed. Het is donderdagochtend en we hebben weer een vaardag naar Cartagena.
Later vinden we Op het 12de dek aan de voorkant een heel mooi ligplekje. Rustige en ruimere plekjes en een prachtig uitzicht over de oceaan. Geweldig. We kunnen kiezen om in de schaduw of in de zon te zitten. Die zon is trouwens bloedheet. Het schip vaart 10 knopen in plaats van 20, dus er is nauwelijks een windje. En overal om ons heen water, water en nog eens water.

Liefs Ineke en Fokke